کم شنوایی در کودکان چیست؟
اصطلاح کم شنوایی مشکلی در شنوایی کودک را توصیف می کند. کاهش شنوایی می تواند از خفیف تا عمیق باشد. کودکی با کم شنوایی خفیف ممکن است بتواند ایده کلی گفته ها را درک کند اما ممکن است صداهای خاص یا جزئیات خاص را از دست بدهد. کودک کم شنوا ممکن است در محیط های پر سر و صدا دچار حواسپرتی شود. کودک ناشنوا اصلاً شنوایی ندارد. مشکلات شنوایی می تواند از کاهش شنوایی خفیف تا ناشنوایی اتفاق بیفتد. یکی از بهترین و موثرترین تکنیک ها برای بهبود گفتار در کودکان کم شنوا درمان گفتاردرمانی و تربیت شنیداری می باشد.
از دست دادن شنوایی چگونه بر رشد گفتار و زبان تأثیر می گذارد؟
ممکن است کودک با کم شنوایی خفیف صداهای خاصی را در زبان انگلیسی نشنود. اگر کودک در شنیدن صداهای بالاتر مشکل دارد، ممکن است صداهایی مانند “s” ، “t” ، “sh” ، “f” ، “th” و غیره را از دست بدهد. این صداها در زبان ما بسیار زیاد می شود، بنابراین درک آن بسیار دشوار است. به مثال زیر نگاهی بیندازید. کودکی با کم شنوایی با فرکانس بالا (به معنای اینکه او صدای بالاتر را نمی شنود) ممکن است جمله ای مانند این را بشنود (من همه صداهای با فرکانس بالا را بیرون می کشم): من هستم و من باید اوه وای اروم.
خوب، این را فهمیدی؟ نه، احتمالاً نه این جمله به صورت “من فکر می کنم سام و من باید بریم چند تا پاپراک تهیه کنیم” گفته شد. که به شما ایده می دهد که شنیدن حتی چند صدا برای کودک چقدر سخت است. این کودکان ممکن است در درک آنچه به آنها گفته می شود مشکل داشته باشند، ممکن است نتوانند دستورالعمل ها را دنبال کنند و در ساخت واژگان و یادگیری ساختارهای دستوری مشکل دارند. درک گفتار آنها نیز ممکن است بسیار دشوار باشد زیرا آنها برخی از اصوات را که باید بگویند، نمی شنوند.
کودکی با کم شنوایی شدید یا عمیق حتی در گفتار و زبان نیز مشکلات بزرگتری خواهد داشت. تصور کنید که دیگر نمی توانید چیزی بشنوید! اگر مغز ما در سنین کودکی صدایی دریافت نکند، یادگیری گفتار در آینده سخت تر خواهد بود (به همین دلیل یادگیری زبان دوم در بزرگسالی بسیار دشوار است!). کودکانی که کم شنوایی شدید یا عمیق دارند، باید در معرض اشکال دیگر زبان مانند زبان اشاره قرار بگیرند، بنابراین توانایی یادگیری زبان را از دست نمی دهند.
آیا عفونت گوش و مایعات می توانند بر شنوایی تأثیر بگذارند؟
کاملا! هنگامی که کودک شما دچار عفونت گوش می شود، در داخل گوش میانی خود مایعات دارد. گوش از طریق قطعات استخوانی کوچک و متحرک داخل گوش میانی کار می کند. وقتی گوش از مایع پر می شود، آن قطعات کوچک نمی توانند به همان اندازه حرکت کنند و صدا نیز به مغز منتقل نمی شود. تصور کنید رادیو را روشن کرده اید و گوش های خود را در وان حمام یا استخر غوطه ور کرده اید. هنوز هم می توانید بشنوید که موسیقی پخش می شود، اما احتمالاً دیگر نمی توانید متن شعر را درک کنید. به این ترتیب وقتی در گوش کودک مایع وجود دارد در شنوایی دچار مشکل می شود.
وقتی کودک دچار عفونت گوش می شود، مایعی در گوش وجود دارد و آلوده است. با این حال آنتی بیوتیک هایی که پزشک کودک شما تجویز می کند فقط ممکن است عفونت را پاک کند و مایعات را از بین ببرد. بعضی از کودکان به طور مداوم در گوش خود مایعات دارند حتی اگر گوش آلوده نباشد. همانطور که در کم شنوایی خفیف توضیح داده شده است این می تواند باعث تاخیر در گفتار و زبان شود. مهم است که پزشک گوشهای کودک را به طور منظم چک کند تا مطمئن شود که در گوش کودک مایعی وجود نداشته نباشد.
اگر مشکوک شدم فرزندم دچار کم شنوایی شده است چه کاری باید انجام دهم؟
اگر نگران شنوایی فرزند خود هستید، باید با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید. او می تواند شنوایی کودک شما را بررسی کند تا ببیند مشکلی وجود دارد یا نه. همچنین می توانید در خانه آزمایش غیر رسمی را انجام دهید. سعی کنید در حالیکه کودک حواسش نیست، پشت او بایستید و سر و صدا کنید تا ببینید آیا او پاسخ می دهد یا خیر. شما می توانید از طریق یک اسباب بازی مورد علاقه موسیقی پخش کنید، نام کودک را آرام صدا بزنید یا صداهای گفتاری متفاوتی ایجاد کنید تا ببینید به کدام یک پاسخ می دهد. اطمینان حاصل کنید که فرزندتان فقط شما را نادیده نمی گیرد، این کار را چندین بار انجام دهید.
متخصص شنوایی سنجی می تواند ارزیابی کامل شنوایی را در مورد کودکانی که مشکوک به کاهش شنوایی هستند، انجام دهد. آنها حتی می توانند این کار را برای کودکانی که نمی توانند در یک غربالگری معمولی شرکت کنند، انجام دهند. آنها می توانند امواج مغزی را همزمان با ورود صدا کنترل کنند تا ببینند مغز کودک صدا را شنیده است یا خیر. برای مراجعه به متخصص شنوایی سنجی ممکن است مجبور شوید که به پزشک مراجعه کنید بنابراین ابتدا با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید.
مداخله زودهنگام و آموزش ویژه
مداخله زودهنگام (تا ۳ سال)
کاهش شنوایی می تواند بر توانایی کودک در ایجاد گفتار، زبان و مهارت های اجتماعی تأثیر بگذارد. هرچه کودک ناشنوا یا کم شنوا سریعتر خدمات درمانی را دریافت کند گفتار، زبان و مهارت های اجتماعی کودک به توانایی بالقوه خود می رسد. مداخله زودهنگام به کودکان کم شنوا کمک می کند تا مهارتهای زبانی و سایر مهارتهای مهم را یاد بگیرند. تحقیقات نشان می دهد که مداخله زودرس می توانند رشد کودک را بسیار بهبود بخشند. نوزادانی که تشخیص کم شنوایی را میگیرند باید حداکثر تا شش ماهگی درمان را آغاز کنند.
آموزش ویژه (۳ تا ۲۲ سال)
آموزش ویژه دستورالعملی است که بطور خاص برای رفع نیازهای آموزشی و مربوط به رشد کودکان دارای معلولیت یا کسانی که دچار تاخیر رشد هستند، طراحی شده است.
برای کودکان با کم شنوایی چه کاری می توان انجام داد؟
به عنوان والدین کودکی که دچار کم شنوایی است، مهمترین کار شما این خواهد بود که تصمیم بگیرید که در این مورد چه کاری انجام دهید. خوشبختانه شما گزینه های زیادی دارید و متخصص شنوایی سنجی و گفتاردرمانی باید بتوانند در این روند تصمیم گیری به شما کمک کنند. تنها کلید درمان مداخله در اسرع وقت است. کودکانی که در بدو تولد یا اندکی پس از آن شناسایی می شوند باید از ۶ ماهگی درمان را شروع کنند. کودکانی که بعداً شناسایی می شوند باید در اسرع وقت اقدام به درمان کنند.
در اینجا چند گزینه وجود دارد که شما باید برای فرزند خود انتخاب کنید. به خاطر داشته باشید که بهترین روش برای شما به خانواده، فرهنگ، ترجیحات، فرزند و شرایط شما بستگی دارد. افراد با هم تفاوت دارند، بنابراین احساس نکنید که باید کاملاً در یکی از این قالب ها جای بگیرید.
تقویت یا عدم تقویت شنوایی:
بسیاری از اشکال شگفت انگیز تقویت شنوایی برای کودکان (و بزرگسالان) با کم شنوایی وجود دارد. این فناوری هر روز بهتر می شود. سمعک را می توان برای کودکان در سنین ۳-۴ هفته قرار داد و کاشت حلزون می تواند در واقع شنوایی (صوتی) را برای کودکانی که به شدت ناشنوا هستند و از تقویت سمعک بهره مند نیستند، فراهم کند. با این حال شما همچنین این گزینه را دارید که برای کودک خود از تقویت شنیداری استفاده نکنید. والدینی که این گزینه را انتخاب می کنند اغلب در جوامع ناشنوایان دیده می شوند. اگر کودکی در محیطی بزرگ شود که همه اطرافیانش به زبان اشاره صحبت می کنند. این کودک از طریق استفاده از زبان اشاره در معرض زبان قرار می گیرد و برای عملکرد و رشد در جامعه خود لزوماً به گفتار یا شنیدن نیاز ندارد.
کدام نوع تقویت شنوایی را انتخاب کنید:
من قصد ندارم تمام انواع مختلف تقویت را که می توانید انتخاب کنید، مرور کنم. اول از همه من در این زمینه متخصص هستم و ثانیا فناوری دائما در حال تغییر است. فقط یک متخصص شنوایی سنجی می تواند ضرر و زیان فرزند شما را ارزیابی کند و بهترین گزینه ها را برای تقویت شنوایی به شما بگوید. با متخصص شنوایی سنجی خود همکاری کنید تا وسیله مناسب را به شما معرفی کند.
کدام نوع حالت ارتباطی را انتخاب کنید:
نه، شما هنوز کارتان تمام نشده است. اکنون که درمورد نوعی تقویت تصمیم گرفته اید، باید درباره نحوه برقراری ارتباط شما و فرزندتان تصمیم بگیرید. چند روش متداول مختلف برای انتخاب وجود دارد، اگرچه بخاطر داشته باشید که برخی از خانواده ها ترکیبی از چندین رویکرد را انجام می دهند. باز هم تا آنجا که من مطلع هستم، هیچ تحقیقی نشان نمی دهد که یکی از اینها برتر از بقیه باشد. اگر هدف شما این است که کودک شما بتواند به گونه ای صحبت کند که گویا کم شنوایی ندارد، برخی از رویکردها ممکن است برای آن بهتر عمل کنند.
رویکرد شنیداری کلامی:
کودکانی که از این روش استفاده می کنند در معرض نشانه های زبان اشاره یا دیداری قرار نمی گیرند تا به آنها در استفاده از شنوایی کمک کنند. به آنها آموزش داده می شود که از هر شنوایی که پس از تقویت باقی مانده یا بدست می آید برای یادگیری نحوه گوش دادن و صحبت استفاده کنند. این روش تأکید زیادی بر آموزش مهارتهای گوش دادن دارد. برخی از متخصصان معتقدند که این نوع درمان نتایج بهتری را برای تولید گفتار در کودکان کم شنوا ایجاد می کند. به خاطر داشته باشید که تا زمانی که کودک به اندازه کافی تقویت نشده باشد که بتواند صداهای گفتاری را بشنود، نمی توان از این روش استفاده کرد و ممکن است برخی از کودکان با کم شنوایی شدید تا عمیق فقط از این روش بهره مند نشوند. قبل از اینکه مهارت های تقویت و شنیدن موفقیت آمیز باشد، باید زبان را با استفاده از زبان اشاره برای کودک الگوبرداری کنید تا کودک در همان اوایل در معرض مدل های زبان قابل دسترسی قرار گیرد.
رویکرد فقط زبان نشانه:
در این رویکرد کودکان و مراقبان همه از زبان اشاره به طور انحصاری استفاده می کنند. معمولاً خانواده هایی که این روش را انتخاب می کنند ممکن است والدین یا سرپرستان ناشنوا داشته باشند یا کودک در مدرسه ناشنوایان تحصیل کند. در خارج از جامعه ناشنوایان این رویکرد معمول نیست. غالباً حتی کودکان ناشنوا والدین ناشنوا تا حدی درگیر درمان های رشد زبان گفتاری می شوند و در حد توانایی کودک در معرض شنیدن و گفتار زبان قرار می گیرند.
رویکردهای ترکیبی:
رویکردهای بسیاری دیگر وجود دارد که در گروه “رویکردهای ترکیبی” قرار می گیرند. در این روش ها از زبان گفتاری با نوعی پشتیبانی بصری استفاده می شود مانند استفاده از زبان اشاره یا نشانه های دستی در کنار دهان.
علائم تشخیص اوتیسم